Stadsbeiaardier Frank Steijns viert dit najaar zijn 25-jarig jubileum als stadsbeiaardier van Maastricht. Deze nazomer geeft hij ter ere daarvan een vijftal concerten.

Verleden week donderdag beet hij in de Noordertoren van de Sint Servaasbasiliek het spits af van die reeks. Dat deed hij op zijn favoriete manier. De Maastrichtenaar weet het klassieke en voor velen toch vooral folkloristisch getingeltangel uit een oude toren op unieke wijzes te verbinden met hedendaagse muziek en andere instrumenten. De 14e stadsbeiaardier van Maastricht - de eerste, Jasper Gallet, werd in 1670 als eerste aangesteld - mag zonder overdrijven in zijn vakgebied een wereldtopper worden genoemd. Dat niet alleen, Frank Steijns geldt als een vernieuwer en ambassadeur van het eeuwenoude spel en instrument. 

Stadsbeiaardier worden... behalve de passie voor muziek in het algemeen en het hameren op stokjes in het bijzonder komt daar nog wel meer bij kijken. Te beginnen met een goede conditie. Het is niet voor niks dat Franks Steijns al jaren lijf en leden in conditie houdt door te fitnessen. Naar de toren van het stadhuis in Maastricht en de Noordertoren van de Sint Servaasbasiliek is geen wandeling voor watjes. De gang naar boven is niet alleen steil; hoe hoger je komt hoe smaller het ‘pad’. Voor de muzikale rechterhand van André Rieu - eerste violist, pianist en arrangeur van het Johann Strauss Orkest - is het een walk in the park. Als beiaardier moet je ook wel wat kou kunnen verdragen en geen last hebben van claustrofobie of hoogtevrees. Voor Frank Steijns is - als het er op aankomt het carillon te bespelen - de sky the limit. 

In 1997 volgde Frank zijn vader Mathieu Steijns op. Wat dat betreft is beiaardier zijn en worden nog echt een klassiek ambacht. De zoon die - in dit geval - de stokjes overneemt is niet ongebruikelijk. Op velerlei ander gebied staat Steijns (geboren in 1970) bekend als een vernieuwer en zoals eerder gezegd een ware ambassadeur van het instrument en het bespelen ervan. Te lang is de lijst om alle bijzondere gigs en initiatieven te benoemen die op Steijns’ conduitestaat staan. Zijn wereldberoemde rijdende carillon (notabene een keer gestolen), een tribute op carillon voor 50 jaar Rolling Stones, zijn educatieve en restauratie programma’s. Hij speelde zelfs een keer met een DJ en technicus een trance-concert op Bruis!  Zijn mobiele carillon noemt hij - zoals wel vaker met zijn charmante knipoog en duim omhoog - zijn eigen heavy metal. 

Zelf blijft hij graag bescheiden en ziet hij zijn drive om het beiaardierschap in leven te houden en door muzikale uitstapjes in de schijnwerpers te zetten, als een talent, geërfd van zijn vader. Mathieu Stijns zorgde er voor dat de carillons van zowel Sint Servaas als stadhuis grondig werden gerestaureerd. De dirigent van onder meer de Mastreechter Staar en muzikaal begeleider van het Sint Theresiakoor hamerde van 1951 tot 1997 op beide carillons. 

Afgelopen donderdag liet Frank Steijns maar weer eens zien en horen waarom hij best wel een beetje hoog van de toren mag blazen. In de prachtige Pandhof van de Sint Servaasbasiliek had hij klassieke strandligstoelen geplaatst en boven in de Noordertoren waren discolampjes te zien. Wat het publiek niet zag maar wel hoorde vanaf acht uur die avond: een unieke uitvoering van Canto Ostinato. De tonale compositie voor toetsinstrumenten zorgde voor een trance-sfeer in de eeuwenoude setting binnen de buitenmuren van de basiliek. Samen met drie pianisten zorgde hij een uur lang voor een moderne sacrale sfeer. 

Het is niet voor niks dat de stadsbeiaardier van Maastricht al in 2008 door de stad op het schild werd gehesen en door toenmalig burgemeester Gerd Leers werd geëerd met hoogste ereteken van de stad, de gouden eremedaille. Voor Frank Steijns blijft evenwel - net zoals al zijn voorgangers - het mooiste en het hoogste van de stad.....de torens waar hun grote liefde altijd op hem wacht. 

Foto's & tekst: Laurens Bouvrie