En daan is ‘t maondagmörrege. Deen ierste daag boe meinig Mestreechteneer bij wakker weurt en dink: “Höllep, wie gaon iech dat volhoue tot aon ‘t Mooswief?” Op de mieste hotspots is ‘t roond ‘n oor of haaf elf in de binnestad nog behuurlek stìl. In de Tribunal staon de ierste diehards; veur de Struys de usual suspects: Les Chaupiques, De Kachelpiepers en de familie Dassen. Mer op de Keersemerret is alles aanders.

Dao bij de Mouton Blanc höbbe ziech honderde vastelaovendsvierders - zoe neet wiet euver de doezend - boete en binne geposteerd um partij te zien vaan de Stumpkeszitting.

Nein, v’r goon neet mie oetlegke wat de Stumpkeszitting is. Dat fenomeen dao op de Keersemerret is oonoetlegbaar. Artieste vaan niks tot gaar niks die in aonmerking koume veur e standbeeld. Moppe met ‘nne baard tot aon de groond. ‘ne Houp gekeeks en gelach; mer veural ‘n orgie aon oonvervals Mestreechter Vastelaovendsplezeer. 

Jao, de drökte is enorm; jao e drenkske bij de boetebar haole is ‘n oetdaging. Mer alle oongemake van dik twie oor es ‘ne De-Hiering-In-’n-Ton verkiere valle in ‘t neet bij de vibraties en volop ammesatie tijdes dat unieke fies De Stumpkeszitting.

Later vindt geer op RTV Maastricht - in ‘n euverziechsripportage euver de maondag - nog väöl miejer foto’s vaan de Mouton Blanc’s Stumpkeszitting. Noe get beelde vaan wie ‘t dao oongeveers waor.